Dit elektrisch onderstation met bijhorende personeelswoning maakte deel uit van de stedelijke openbare elektriciteitsproductie en -distributie, die vanaf 1924 op grootschalige wijze op gang kwam. Het ontwerp van Jan-Albert De Bondt is een voorbeeld van bedrijfsarchitectuur uit het vroege interbellum.

De gebouwen aan de Nieuwewandeling waren al geruime tijd verlaten, toen het station in 2011 werd herbestemd tot restaurant. Bij die herbestemming diende men niet enkel na te denken over het creëren van een publiekszaal, een keuken en bijhorende utilitaire ruimtes. Er werd eveneens nagedacht over het verbeteren van de zichtbaarheid, bereikbaarheid en toegankelijkheid van de nieuwe publieke ruimtes. Zo werd de relatie tussen de omgeving en het gesloten industriële pand vergroot door de toevoeging van nieuwe uitwendige toegangszones.

Bij het project werd uitgegaan van de nog aanwezige industrieel-archeologische erfgoedwaarde. Het open karakter van de centrale hal, de voormalige machinezaal, werd behouden en met losse elementen ingevuld. Hierdoor bleef het oorspronkelijk ruimteconcept behouden. De takel, die in deze ruimte getuigt van de historische functie, werd geïntegreerd in het verlichtingsconcept. Interne toevoegingen werden op omkeerbare manier en ondergeschikt aan de oorspronkelijke architectuur ingebracht. De historische materialen, zoals de gevels en daken, de metalen dakstructuur en de vloeren werden gerestaureerd.