De Sint-Alfonsuskerk, naar ontwerp van kanunnik Raymond Lemaire uit het interbellum, was oorspronkelijk een kloosterkerk van de Paters Redemptoristen. Na het vertrek van de laatste bewoners werden de meer recente kloostervleugels gesloopt, en integreerde 360 Architecten de beschermde kerk in een nieuwbouw- en herbestemmingsproject. De Sint-Alfonsuskerk fungeert nu als restaurant van het moderne woonzorgcentrum Sint-Vincentius. Die nieuwe functie hangt nauw samen met de rol die de kerk vroeger speelde in het klooster, namelijk het samenbrengen van de bewoners. Op deze manier krijgt het kerkgebouw terug een zinvolle betekenis.

Het schip van de kerk werd ingericht als eet-, ontmoetings- en ontspanningsruimte, wat zowel de ruimte als de functie rijker en veelzijdiger maakt. Het koor, dat met een geautomatiseerd gordijn kan worden afgesloten, behield zijn imposante altaar met ciborium, en blijft daardoor beschikbaar voor misvieringen. De ingrepen zijn zo uitgevoerd dat de structuur, aswerking en ruimtelijkheid van de kerk behouden zijn. Ook de kleurrijke tegelvloer is nog steeds aanwezig.

De compacte organisatie van de keuken gebeurt in een neutraal vormgegeven, beglaasd volume. De architect ontwierp een lichte, stalen structuur die constructief losstaat van de kerkwanden. Deze functionele toevoeging werd ingepast tussen de kolommen van de overdekte midden- en zijbeuken, is in hoogte beperkt, en correspondeert met de hoogte van de kapitelen.

Dit herbestemmingsproject toont aan dat nieuwe ingrepen de essentie van een bescherming overeind kunnen houden, en opnieuw betekenis kunnen geven aan gebouw en context.