De voormalige pastorie van de Sint-Bonifatiusparochie is een dubbelhuis uit de 18^de eeuw. In 1858 werd ze met een verdie­ping ver­hoogd tot het huidige volume. Sporen van die werkzaamheden, (ver­schil­len in het baksteenmet­sel­werk, resten van de vroe­gere zijpunt­gevel, twee dichtgemaakte zolder­ven­sters), zijn nog steeds zichtbaar in beide zijgevels. Zoals in de vorige eeuw wel vaker gebeurde bij dergelijke gebouwen, werd in 1975 de pleisterlaag vervangen door een bakstenen gevel.

Omwille van al deze ingrepen werd de pastorie in 2000 niet beschermd als monument, in tegenstelling tot de kerk en het aanpalende klooster. De pastorie werd wel opgenomen in het beschermde dorpsgezicht van het Munteplein. De gemeente Merelbeke, die eigenaar is van het pand, startte in 2004 een herbestemmingstraject voor de pastorie met als doel het inrichten van een gemeentelijk ontmoetingscentrum. Tegelijkertijd keurde Onroerend Erfgoed ook de bestemmingswijziging goed voor het klooster, dat nu een Steinerschool is.

De gemeente leverde grondig werk en pakte de oude pastorie en bijhorende tuin aan als was het een beschermd monument. De bepleisterde voorgevel werd gereconstrueerd op basis van historisch beeldmateriaal, en ook de achtergevel werd gerestaureerd en het schrijnwerk vervangen naar historisch model. Het gebouw kreeg een lift en een moderne aanbouw die toegang geeft tot de pastorietuin. Hierbij werd er nauwgelet op toegezien dat een oude beuk (Fagus sylvatica) gespaard bleef.

Door de beperkingen van het beschermd statuut als dorpsgezicht kon Onroerend Erfgoed geen voorwaarden opleggen voor het behoud van bepaalde interieurelementen. De focus werd echter gelegd op het herstel van het historisch uitzicht van de pastorie op het Munteplein, namelijk dat van een typisch 18^e-eeuws bouwvolume met bepleisterde lijstgevel. Er werd geen restauratiepremie verleend voor dit project.